Άρθρο για τη συντριβή των συμμοριτών στη Μάχη της Φλωρίνης

ΕΜΠΡΟΣ της 13-2-1949

ΦΛΩΡΙΝΑ

Πρὸ 14 μηνών, τὴν ἐπομένην τῆς ἀνακηρύξεως τῆς ψευδοκυβερνήσεως τῶν βουνῶν οἱ ἐρυθροὶ προδόται
ἐπεχείρησαν νὰ ἐπισφραγίσουν τὸ «πολιτικὸν γεγονὸς» μὲ μίαν στρατιωτικὴν νίκην ἡ ὁποία θὰ ἐπρομήθευε τὴν ἔδραν τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας των καὶ θὰ διηυκόλυνε τὴν διεθνῆ ἀναγνώρισιν της. Ἐπετέθησαν, κατὰ τὸν ἱστορικόν ἐκεῖνον ὄρθρον τῶν Χριστουγέννων, ἐναντίον τῆς Κόνιτσας. Τὸ ὑπερήφανον Ἠπειρωτικὀν προπύργιον, ἀποκεκλεισμένον πανταχόθεν ἐπὶ ἡμέρας, ἐκράτησεν ἀγέρωχον ἐναντὶον πολλαπλασίου ἐχθροῦ τὴν θέσιν του, ὡς γρανίτης ἐνώπιον ἀφροῦ τῶν κυμάτων. Ἀπεσύρθησαν ἀπὸ ἐκεῖ μετὰ μίαν ἑβδομάδα αἱμάσοντες καὶ κατησχυμένοι, ἀφοῦ εἰς τὸ μεταξὺ ἔχασαν ἐξευτελεστικῶς καὶ τὴν μάχην τοῦ ἀναπεπταμένου πεδίου πρὸς τὰς φάλαγγας ἐνισχύσεως ποῦ ἔσπευσαν τρέχουσαι εἰς βοήθειαν τῆς Κόνιτσας…

Τὴν ἐπομένην τὼρα τοῦ νέου πολιτικοῦ γεγονότος, τῆς καθαιρέσεως τοῦ Βαφειάδη καὶ τῆς ἀναγγελίας τῆς νέας ψευδοκυβερνήσεως Ἰωαννίδη, -τοῦ ἀνθρώπου ποὺ δίδει τὴν Μακεδονίαν εἰς τοὺς Βουλγάρους, -τοὺς ἦλθεν ἡ ἔμπνευσις νὰ ἐπιδιώξουν μίαν ἄλλην στρατιωτικήν ἐπιτυχίαν. Αἱ συνθῆκαι παρουσιάζονται διαφορετικαὶ τώρα. Δὲν ἀποβλέπουν πλέον εἰς διεθνὴ ἀναγνώρισιν οἱ ὑπηρέται τοῦ Δημητρώφ. Ἀπλούστατα ἠσθένθησαν τὴν ἀνάγκην νὰ ἀντισταθμίσουν τὸν κλονισμόν ἐκ τῶν τελευταίων διενέξεων καὶ μεταβολῶν καὶ νὰ ἐπιβάλουν εἰς τοὺς ζαλισμένους ὁπαδούς τὴν ἀσταθῆ ψευδοκυβέρνησιν μὲ τὴν λάμψιν ἑνὸς στρατιωτικοῦ κατορθώματος.

Ἔτσι ἐξαπέλυσαν, τὴν νύκτα τῆς Παρασκευῆς πρὸς Σάββατον, τρεῖς ἤ τέσσαρας «ταξιαρχίας» κατὰ τῆς Φλώρινας. Τὰ προηγούμενα τῆς Νάουσας, τῆς Καρδίτσης καὶ τοῦ Καρπενησίου τοὺς ἐνεθάρρυναν προφανῶς. Δὲν ἄντελήφθησαν ἴσως ὅτι ὁ ἄνεμος ἔχει ἀλλάξει διεύθυνσιν. Εἰς τὴν Φ΄ωριναν ἔπνεεν ἄνεμος Κόνιτσας… Ἔστεκαν ἐκεῖ ὀλίγα τάγματα ἀπὸ ἐκεῖνα τῶν ὁποίων ὁ σίδηρος δὲν λυγίζει.

«Αἱ ἐπιθέσεις τοῦ ἐχθροῦ ἐθραύσθησαν, ἀφηγεῖται τὸ λακωνικὸν ἀνακοινωθέν. Ὅλαι αἱ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΕΙΣ τῶν τμημάτων μας ἐστέφθησαν ὑπὸ ἐπιτυχίας. Συνελήφθησαν 200 αἰχμάλωτοι. Αἱ χαράδραι γέμουσι πτωμάτων συμμοριτῶν.

Ἦχος νίκης καὶ χαρᾶς.

Ἀξίζει νὰ ὑπογραμμισθῇ ἐκείνη ἡ λέξις: ἀντεπιθέσεις. Τὰ τμήματά μας, μολονότι ὑποδεέστερα εἰς ἀριθμὸν, δὲν ἠρκέσθησαν εἰς ἄμυναν κάτω ἀπὸ τὰ σκέπαστρα. Ἐξώρμησαν καὶ ἐκυνήγησαν τὰ κόκκινα στίφη εἰς τὸ ἀνοικτὸν πεδίον. Διότι εἰς τὸν νέον ἄνεμον τανύονται πτέρυγες νίκης. Καὶ διότι εἰς τὴν Φλώριναν εὑρίσκεται ἕνας διοικητὴς τοῦ ὁποίου πρέπει νὰ ἀναφέρωμεν τὸ ὄνομα, ἐπειδή λέγει αὐτὸ καὶ μόνον πολλά: Παπαδόπουλος - Παποῦς.

Ἡ θριαμβολογία καὶ ἡ γενίκευσις θὰ ἦσαν ἀσφαλῶς ἄτοποι. Τίποτε τὸ ἀποφασιστικὸν δὲν ἔγινε εἰς τὴν Φλώριναν. Ἴσως δὲν ἐτελείωσε κἄν ὁ ἐκεῖ τοπικός ἀγὼν, ἔστω καὶ ἄν ἐκρίθη. Μολαταῦτα τὸ συμβάν, τὸ ὔφος τῆς μάχης ἐκατέρωθεν, τὸ ἀποτέλεσμα της, εἶναι ὀρθόν νὰ σημειωθοῦν μὲ προσοχὴν καὶ αἰσιοδοξίαν, πέραν τῆς χαρμοσύνου ἀνακουφίσεως τὴν ὁποίαν προκαλεῖ ἡ ἀπομάκρυνσις σκληρῶν δεινῶν ἀπὸ τὸν πληθυσμὸν τῆς ὡραίας Μακεδονικῆς πόλεως. Μετὰ τὴν ἐκδίωξιν τοῦ ἐχθροῦ ἀπὸ τὸ Καρπενῆσι -ὅπου ἐκαυχήθη στεντορείως ὅτι θὰ μείνῃ - ἡ ἀπόκρουσις τῶν καλυτέρων μονάδων του κρούσεως εἰς τὴν Φλώριναν ὑπὸ σχετικῶς μικρῶν δυνάμεων, χαρακτηρίζουν οὐσιαστικὴν μεταβολὴν τῶν συνθηκῶν τοῦ ἀγῶνος καὶ τῆς ἐκατέρωθεν ἀποτελεσματικότητος, ὑπὸ τὴν ἔννοιαν δὲ αὐτὴν ἐνδέχεται νὰ ἀποτελοῦν σταθμὸν εἰς τὴν ὅλην ἐξέλιξιν. Ὁ ἐχθρὸς ἐγνώρισε καὶ εἰς τὰς δύο περιπτώσεις - ἄν τὸ εἶχεν ὁλίγον λησμονήσει -ἀπὸ τί μέταλλον εἶναι φτιαγμένον τὸ ξῖφος τοῦ ἐθνικοῦ στρατοῦ.

Ἄς εἴμεθα βέβαιοι διὰ τὴν ἀξίαν συνέχειαν, ὅταν ὅλοι πράξωμεν τὸ καθῆκον μας.-