Ποιο ΑΡΧ#Δ# Καθηγητής Πανεπιστημίου ή ιστορικός του κώλου είχε την τόλμη να γράψει για τους αγνοούμενους στρατιωτικούς στο Παραπέτασμα ;;;;;

24 χρόνια έχουν περάσει απο τότε που κατέρρευσαν τα επικίνδυνα τοξικά απόβλητα της Ιστορίας ....
Έστω και με δυσκολίες, παρ'όλα αυτά, τα αρχεία ανοίγουν και θα συνεχίζουν να ανοίγουν .....
Πολλοί Έλληνες στρατιωτικοί απήχθησαν και οδηγήθηκαν στο Παραπέτασμα ....
Αρκετοί από αυτούς επέστρεψαν πίσω ....Κάποιοι άλλοι όμως ποτέ ....
Όπως ο εικονιζόμενος Επίλαρχος Μελλίδης, το όνομα του οποίου φέρει το Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων (ΚΕΤΘ) στον Αυλώνα, του οποίου η τύχη αγνοείται μέχρι σήμερα...
Ποιό ΑΡΧ#Δ# Καθηγητής Πανεπιστημίου ασχολήθηκε με το θέμα ;;;
Βάζω και την πουστρο"Δεξιά" μέσα....ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΑΥΤΗΝ !!!!
...Και γιατί ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΩΣ τα Υπουργεία Εθνικής Αμύνης και Εξωτερικών δεν ασχολούνται με το ζήτημα ;;;;Οι Ενώσεις Αποστράτων γιατί τηρούν σιγήν ιχθύος ;;;
Tάχα μου και δήθεν νοιαζόμαστε μόνο για τα οστά των ηρωικώς πεσόντων Ελλήνων στρατιωτικών στην Αλβανία ;;;

.....ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΦΕΡΝΕΙ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ;;;;;

βλέπε και εδώ : https://istoria.forumgreek.com/t2118-topic

Φίλε η δεξιά έπαψε να υπάρχει από τότε που ο δήθεν εθνάρχης επέστρεψε, δήλωσε ότι η Κύπρος κείται μακράν, κατήργησε την ΕΡΕ, δημιούργησε την νουδούλα, ανάθεμα την ώρα που τον βοήθησα σαν φοιτητής τότε, και νομιμοποίησε τους σφαγείς των ελλήνων. Εμείς τότε δύναμαι μάχες στα πανεπιστήμια και μας διέγραφαν σαν χουντικούς. Ποιός περιμένεις σήμερα να νοιαστεί; Όσο για την Χρυσή Αυγή τι να πρωτοκάνει; 39 χρόνια πέρασαν. Τι να πρωτομαζέψει; Και σήμερα πεινάμε.

Δαίδαλε, αν σταθείς λίγο τυχερός και μπορέσεις να βρεις αυτό το βιβλίο:

Βουτυρά Ευτυχία, Βασίλης Δαλκαβούκης, Νίκος Μαραντζίδης & Μαρία Μποντίλα (επιμ.),
Το όπλο παρά πόδα. Οι πολιτικοί πρόσφυγες του ελληνικού εμφυλίου πολέμου στην Ανατολική Ευρώπη,
Θεσσαλονίκη,
Εκδόσεις Πανεπιστημίου Μακεδονίας,
2005.

το οποίο είναι πρακτικά συνεδρίου,
μέσα έχει ένα κείμενο

PAVEL HRADECNY,
''ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ'' ΦΥΓΑΔΕΣ: ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΣΤΗΝ ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑ (ΑΠΟ ΤΟ 1949 ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ '50)

το οποίο μιλάει για τους αξιωματικούς και οπλίτες του ΕΣ που μεταφέρθηκαν αιχμάλωτοι στην Τσεχοσλοβακία (ως γνωστόν, ο ΔΣΕ δεν πολυκρατούσε αιχμαλώτους) μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950, οπότε και επαναπατρίστηκαν.

Αυτό είναι το μοναδικό κείμενο σε ελληνική γλώσσα που γνωρίζω,
αν και είναι γραμμένο από Τσεχοσλοβάκο (νομίζω Τσέχο, για την ακρίβεια).