Από το 1938 (!!!) θα έφερνε την τηλεόραση στην Ελλάδα ο Ι. Μεταξάς. Τελευταίοι και και καταιδρωμένοι οι πολιτικοί τον ακολούθησαν 30 χρόνια μετά

Το δεύτερο ζήτημα για το οποίο υπήρξε (σφοδρότερη της πρώτης) αντιπαράθεση ήταν αν η τηλεόραση θα ήταν κρατική ή ιδιωτική. Οσο κι αν φανεί περίεργο, η συζήτηση ξεκίνησε στα χρόνια της μεταξικής δικτατορίας. Βεβαίως, το πρώτο μέλημα του καθεστώτος ήταν η ραδιοφωνία, αλλά η σύμβαση που υπέγραψε ο Ιωάννης Μεταξάς με τον Ιωάννη Βουλπιώτη περιλάμβανε το δικαίωμα «εκμεταλλεύσεως... πάσης εν γένει φύσεως οπτικών φαινομένων, ως και η εκπομπή όλων των προγραμμάτων άτινα περιλαμβάνονται υπό τους όρους ραδιοφωνία και τηλεόραση». Ο Ιωάννης Βουλπιώτης, γράφει ο κ. Τσίμας, υπήρξε μια «σκοτεινή φιγούρα της ελληνικής ιστορίας. Γαμπρός του Φον Ζίμενς, αντιπρόσωπος στην Ελλάδα των εταιρειών Siemens, Telefunken, AEG, με ισχυρές διασυνδέσεις στη χιτλερική Γερμανία και κατόπιν διευθυντής ραδιοφωνίας στα χρόνια της Κατοχής».

Η σύμβαση που υπογράφτηκε το 1938 προέβλεπε την κατ’ αρχήν εγκατάσταση ραδιοφωνικών σταθμών «άνευ ουδεμίας επιβαρύνσεως του Δημοσίου» με αντάλλαγμα «το αποκλειστικόν δικαίωμα και της ραδιοφωνίας εν γένει εν Ελλάδι για 25 χρόνια». Με μία εξαίρεση: «Αι διαλέξεις πολιτικού, γεωργικού, κοινωνικοπολιτικού και προπαγανδιστικού χαρακτήρος καθώς και τα δελτία ειδήσεων προβλεπόταν ότι θα καταρτίζονται από ειδική υπηρεσία του κράτους, δαπάναις του αναδόχου».

Πηγή : http://www.kathimerini.gr/766569/opinion/epikairothta/politikh/h-dyskolh-genna-ths-thleorashs